tommie luyben 

Ooit was Hair spraakmakend en verfrissend, ondertussen is deze hippiemusical alweer een oude knar in de theaterwereld. Hij werd voor het eerst opgevoerd in Amerika in 1967, met onder andere de toen nog onbekende Diane Keaton. Spraakmakend was vooral de naaktscéne, waarin de voltallige cast met een blote flamoes of pielemuis te zien was. Hair is komend seizoen weer terug in Nederland. Om de cast samen te stellen, kwamen er honderden musicalacteurs zingen en dansen, hopend om een baan te bemachtigen. Zo ook ondergetekende.

​

Woensdag

Gelukkig heb ik al eerder voor Stage Entertainment in musicals gehupst (o.a. Cats en Wicked) en een gezellige mail aan de casting director is voldoende voor een uitnodiging. Dit soort types dragen geschikte artiesten voor, speuren naar talent en zorgen dat de audities in goede banen worden geleid. Ik mail net op tijd, want de auditie is twee dagen later al. Op vrijdagochtend. Of ik twee pop/rock-achtige liedjes wil voorbereiden. Eigenlijk heb ik die avond een afspraak met de kapper. Mijn weelderige haardos groeit alle kanten op, maar dat past juist prima bij Hair. Exit kapper.

 

Vrijdag

Het is elf uur´s ochtends. Valt reuze mee, denken de vroege vogels onder jullie. Mijn stem denkt daar anders over. Die heeft altijd tot na de lunch nodig om wakker te worden. Luid lallend fiets ik door de stad in een poging hem op te warmen. Alles voor de kunst.

Het auditiepanel bij Stage Entertainment is wél lekker wakker. Regisseur Carline, choreograaf Stanley, producent Wendy en muzikaal leider Marco zijn in een joviale stemming. Dat verbaast me, aangezien ze al honderden auditanten hebben gezien afgelopen week. Ik trek mijn cv tevoorschijn en probeer mijn zenuwen weg te lachen. Dan is het tijd om te zingen. Marco zet in en speelt prachtig de intro van het lied. Minder prachtig is het gekraak dat er vervolgens uit mijn mond komt. Gisteravond onder de douche klonk het best acceptabel, maar nu pers ik met moeite de hoge noten eruit. Mooi is anders. Het auditiepanel glimlacht echter vriendelijk en vraagt na afloop van het lied of ik moeite heb met naakt. Ik hoef niet nu á la minute mijn broek naar beneden te trekken om met mijn tampeloeres te helikopteren, maar in deze musical is naakt een must. 'Neuh, ik ben niet zo preuts.' Blijkbaar het juiste wachtwoord, want ik hoor meteen dat ik door mag naar de volgende ronde.

 

Zaterdag

De dansronde. Choreograaf Stanley en zijn assistent Ivo leert mijn groep een dans aan. Ze staan in stand 'sneltreinvaart' en gaan als een razende door de passen heen. Mijn brein slaat bijna op tilt in een poging alles te onthouden. De muziek wordt aangezet; bijna het dubbele tempo. Gevolg: kortsluiting in mijn hoofd.

Uiteindelijk weet ik alle informatie in mijn hoofd te proppen, maar tijd om het te laten bezinken is er niet; in groepjes van vier moeten we aan het panel laten zien wat we in huis hebben. Niet alleen hoe goed je danst, maar ook hoeveel energie je uitstraalt en of je gezicht leuk meedoet. Al dans je nog zo perfect; wanneer je kop op begrafenismodus staat, is de kans groot dat je met rotte eieren bekogeld wordt. Afijn, ik geef mijn hele hebben en houwen en hoop de schade van de vorige dag in te halen. Dat lukt, want ik mag weer terugkomen. Net als alle anderen uit mijn groep, overigens.

 

Dinsdag

Mijn haar is tot de max getoupeerd; het mag nog nét geen afro heten. Als ik hijgend van het fietsen binnenkom, vertelt een leuk meisje van de productie dat ik gelijk de auditieruimte in mag. Dit keer moet ik een lied uit Hair zingen: Sodomy. Over pijpen, beffen en de Kamasutra. Hopelijk luisteren mijn oma’s in de hemel niet mee. De zangauditie gaat net zo kut als de week ervoor. 'Het is ook nog wel vroeg, om zo hoog te zingen', zegt regisseur Carline in een poging om me op te beuren. Het liefst wil ik door de vloer zakken om ze mijn verdere incompetentie te sparen. Dat gebeurt natuurlijk niet, en Carline vraagt of ik het nummer zo geil mogelijk wil zingen. Mijn heupen draaien in het rond, ik speel door mijn Star Wars-shirt met mijn tepels en lik wat in het luchtledige. Oma’s, stop alsjeblieft met kijken. Vervolgens moet ik het nóg een keer zingen (houdt het dan nóóit op?!) en deze keer superverliefd. Zwoel kijk ik Carline en Wendy in de ogen, maar met mijn coupe-de-ragebol voel ik me weinig appetijtelijk.

 

Woensdagavond

Een gemiste oproep. En een voicemail. Ik ben afgewezen en hoef niet meer terug te komen voor de laatste ronde. Geen verrassing, na die schaamtelijke zangaudities, maar ook wel een beetje jammer. Uit de koelkast trek ik een fles wijn om soldaat te maken. Aangeschoten bedenk ik wat ik heb geleerd van deze auditie. Doe er je voordeel mee.

• Als de kans erin zit dat je kleren moet uittrekken, zorg dat je een degelijke onderbroek aan hebt. Zonder gaten. 

• Zonder gêne zingen op de fiets verhoogt de levensvreugde. 

• Door je tepels of kruis te masseren ga je niet beter zingen.

• Als je gezellig lacht tijdens het dansen, ziet niemand dat je voeten eruit zien als kreeftenklauwen. 

• Baal niet te lang na een afwijzing. Drankje erin, schouders eronder en op naar de volgende uitdaging.